Hoe belangrijk is compositie?

In veel foto’s is een horizon aanwezig. Vaak zijn wij geneigd deze horizon in het midden van het beeld te plaatsen, net als ook vaak het onderwerp van de foto.
Op dit laatste kom ik zo ook nog terug, maar laten we het eerst eens over het plaatsen van de horizon hebben.

Bij het fotograferen hebben wij vaak de neiging de horizon in het midden te plaatsen, zodat het beeld in twee gelijke stukken verdeeld wordt.
Dit levert echter vaak geen spannend beeld op, het beeld toont nogal statisch en saai. Voor een spannender beeld wordt aangeraden in gedachten het beeld in 3 gelijke (horizontale) stukken te verdelen. Afhankelijk van het element wat je wil benadrukken, plaats je de horizon dan op eenderde van onderen of eenderde van boven.
In onderstaande foto was het mij om de lucht tijdens de zonsondergang te doen, dus plaatste ik de horizon (overgang van weiland naar bomenrij) op ongeveer eenderde van onderen.
(klik op de foto om deze groter te tonen)

Een foto van alleen lucht en weiland vond ik een beetje saai worden, dus ik heb gewacht tot er een paard het beeld in kwam lopen. Daar had ik wel een beetje geduld voor nodig!! 😉

Nu had ik het paard midden in het beeld kunnen kaderen, maar een onderwerp in het midden van het beeld levert vaak ook een statisch, saai plaatje op.
De kunst is nu om in gedachten het beeld niet alleen horizontaal in drieën te verdelen, maar ook verticaal.
Je krijgt nu een raster met 9 even grote vierkanten. Zorg nu dat je onderwerp op één van de snijpunten van het raster komt te liggen. Je krijgt hierdoor een dynamischer beeld, waarbij het oog van de kijker direct naar het onderwerp toe wordt getrokken.

Deze compositieregel wordt “de regel van derden” genoemd.

Zo zijn er nog meer regels waar je je aan kunt houden bij het fotograferen, hoewel regels er ook zijn om af en toe eens van af te wijken.

Zo kijkt ons oog het liefst van links naar rechts door het beeld (net als onze leesrichting) en zou het in deze foto nog wenselijker geweest zijn als het paard aan de linkerkant van het beeld had gestaan. Dan had hij ook nog andersom moeten staan, zodat het onderwerp het beeld in wandelt en niet het beeld uit wandelt. We zorgen namelijk altijd voor ruimte in de kijkrichting.

Maar zoals al gezegd: regels zijn er ook om af en toe weer van af te wijken, maar je kunt met het bovenstaande wel je voordeel doen.

Ik ben benieuwd. Laat je resultaat eens hieronder in een reactie zien!